بررسی اثرات حاصل از کاهش سطح هورمون های استرادیول و پروژسترون بر آستانه درد حرارتی در موش های صحرایی ماده

زمینه و هدف: مطالعات گوناگونی نشانگر اثرات تعدیل کننده هورمون های جنسی بر آستانه درد می باشند. هدف از این مطالعه بررسی نقش هورمون های استرادیول و پروژسترون در پاسخ به تحریک کننده های حرارتی در موش های ماده می باشد .   روش کار: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی موش های صحرایی ماده 7 هفته ای به گروه های 10 سری شاهد، sham و اواریکتومی شده تقسیم شده و در زمان های 10، 20 و 40 روز بعداز اواریکتومی، آستانه درد حرارتی از طریق قرار دادن دم حیوان در آب 55 درجه سانتی گراد اندازه گیری شد. در این راستا، مدت زمانی که حیوان قادر به نگهداری دم در آب گرم بود به عنوان شاخص زمان   بی دردی در نظر گرفته شد. از سویی و همزمان، میزان هورمون های استرادیول، پروژسترون و پرولاکتین سرم نیز با استفاده از روش رادیوایمنواسی مورد سنجش قرار گرفتند. در نهایت داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس، بین گروه ها مورد مقایسه واقع شدند.   یافته ها: زمان بی دردی به همراه میزان هورمون های استرادیول و پروژسترون سرم، 10 روز پس از اواریکتومی تغییر معناداری پیدا نکرد، اما 20 و 40 روز پس از اواریکتومی، زمان بی دردی و نیز میزان استرادیول و پروژسترون سرم نسبت به گروه شاهد کاهش معناداری پیدا کرد (به ترتیب 001/0 p< ، 05/0> p و 001/0> p ). از طرفی میزان پرولاکتین سرم نیز10 و 20 روز پس از اواریکتومی در مقایسه با گروه شاهد تغییر معناداری پیدا نکرد، اما میزان این هورمون، 40 روز پس از اواریکتومی کاهش معناداری نسبت به 20 روز پس از اواریکتومی پیدا کرد(05/0> p ).   نتیجه گیری: کاهش سطح هورمون های جنسی ماده (20 یا 40 روز پس از اواریکتومی) تعدیل کننده رفتارهای وابسته به گیرنده های حرارتی در موش های صحرایی ماده است.